خدایا . من که هستم که چیزی بگویم که تو خود همه جیزرا می دانی .

چگونه همیشه به یادت باشم وقتی فقط در رنج ها صدایت می کنم ؟؟؟؟؟

و چگونه صدایت کنم در حالی که می دانم فاصله توهمی بیش نیست.  

وقتی فکرش را می کنم اگر قطره آبی کم بود کل هستی احساس تشنگی

می کرد . دستم نمی رود گلی را بچینم مبادا ستاره ای لطمه ببیند .       

اگر زندگی ام آن طور است که تو می خواهی بی قراری ام را کنار می گذارم

و آرام می گیرم .                                                                   

چگونه به جستجویت بیایم ای خدا؟؟؟ کجا دنبالت نگردم ؟؟؟ وقتی همه جا هستی

حتی یک قدم هم نمی توانم بر دارم . در خودم می مانم و انتظار می کشم تا تو خود بیایی . اشکهایم را عاشقانه به پایت می ریزم تا قدمت را روی چشمانم بگذاری و

به محراب قلبم وارد شوی اصلا مگر بیرون بوده ای که بخواهی وارد شوی ؟؟؟؟؟؟

می خواهم با سرور و جاودانگی هم پیمان شوم چرا که غربت و تنهایی ام کل هستی

را دلتنگ می کند .وقت پریشانی به آرامش درخت و رود و پرنده که همیشه به یادت

هستند غبطه می خورم .                                                                          

مگذار عمرم به " آماده کردن " بگذرد و در کنار چمدان توشه ام حیران بمانم که کجا بروم ؟؟؟ بعد ازاین همه تلاش برای داشتن توخدایم چرا دره ی عمیق تهی بودن در مقابلم ظاهر شده؟؟؟ من آماده ام . اما برای رفتن به کجا ؟؟؟ به من بگو کجا به انتظارم نبوده ای که بخواهم بیایم ؟؟؟ برای تو که مرا . چمدان و راه را خوب می شناسی سوغات چه بیاورم و ازسفر چه بگویم که ندانی ؟؟؟ دیوانه شدم خدایا !!! نمی خواهم سرم به سنگ پشیمانی بخورد ودنیا فریبم دهد . خدایا نشانه هایت را دیدم اما در آنها نمی مانم . باورت کردم پس تو هم کمکم کن .................................................

خدایا . همواره با من بمان و تنهایم مگذار . بگذار نخی به انگشتم ببندم تا هرگزفراموشت نکنم

 که تجربه ی آرامش تنها با تومیسراست و بس..................

نوشته های دیگران ()